Aynı ölmelerin zor olduğu haziranda, hak, hukuk diyen gençler hınçla, nahak yere öldürülmüş.

Yine vicdanı susanların ülkesinde günlerce, aylarca bir umut uyanması, sesine can, gözüne fer gelmesi, anne demesi için dua ettiği yavrusu son umudu da alıp gidince ilenen anne, algıları kör edercesine, üç yaşında çocuğun yapmayacağı saf dillilikle “bana beddua ediyor” diye şikayet edilmiş.

Mısır’da kararı onaylayanlar, Kars’ta masum yavruya zulmeden genç adam, Gezi’deki polisler ve avanesi esnaf, halkını bir başka halkına şikayet eden başbakan ve uzayıp gidecek, ne yazık ki bitmeyecek bir liste.

Görünüşte hepsi insan. 

Doğar, büyür insana evrilme yolunda ilerlerken, bir yerlerinde bir şey oldu yolun ve nakıs kaldı vicdanları. Sustu, öğrenilmiş sessizlikle hercümerç oldu vicdanları. 

Belki de hiç olmadı, ana rahimlerinde gömülü kaldı.

Ses...

Sessiz...

Vicdan...

Behiye H. Malkoç 

12.04.2014