Ertan giderken bana bıraktığı "ihmal etmemeli iyi insanlar birbirini" hissi oldu. Yasemin'i öldüğünde çok aramıştım onu dönmemişti cevapsız kalmıştı aramalarım. Dönse ne diyecekti ki neden aradığımı biliyordu. Dönse ne diyecektim ki; ne diyeceğimi bilmiyordum. Kaldı öylece hisler, sözler yürekte. Zaman da geçti gitti böylece.


Zeynep gelince Bursa'dan; bir nostalji gecesi yaşayalım dedik birlikte yirmili yaşlara dönelim. Aradım, Zeynep aradı; açmadı. Mesaj yazdık, cevap yazmadı. Çok aradık çok açmadı.

Bir iki ay sonra bir aralık sabahı feysbuktaki üniversite tayfası bibleyip duruyordu telefonumda. Ertan sana yakışmadı, nereye gittin bıla bıla.. Anlamadım, telefonuma baktım Zeynep defalarca aramış gece erkenden uyuduğumdan görmemişim. O da mesaj yazmış. "Behiye Ertan'ı kaybettik" (Ölümü anlatan en sevmediğim ibare, bunun üzerine de çok yazacağım var da dur sonra) Yazılanları okuyorum bir anlam veremiyorum. Zeynep'i arıyorum ulaşamıyorum artıyor endişem.

Kardeşinin resmi açıklamasını okuyunca netleşti kafamda her şey.
Sevdiğinin ardından çok kalamamıştı buralarda.
"Kalk gidelim yüreğim bu şehir koparacak bizi tüm sevdiklerimizden," demişti yüreciği ve gitmişti Ertan'ı da alıp Yasemin'ine. Gitmişti de ben, biz kalakalmıştık burada. Olmuş muydu hiç böyle. Daha yeni kitabın çıkacaktı, kutlayacaktık. Oldu mu hiç böyle...

Birkaç gün önce iki yıldır görmediğim -hatta belki üç- görmeyi de çok arzu ettiğim, hadi ara dediğimde türlü sebeplerle ket koyduğum koydukça da özlediğim arkadaşımla karşılaştık. Defalarca defalarca sarıldık. Doyamadık birbirimize. İhmal etmiştik bak işte, yine dersimizi almamıştık sürprizli gitmelerden.
Şarkı şimdi bitti:
Okul yıllarımın başında hayatıma sürprizli bir şekilde giren, -"Dersimiz ne Ertan?" soruma "işlet-kuzu sesi" cevabını vererek o an için hayatımı karartan, sonrasındaysa kelimelerde dansın kapılarını açan, kapak açmadan gittiğim istatistik sınavında, sınava girer ayak üç soru ezberleterek 75 almamı ve geçmemi sağlayan Ertan, hatta bu rock gruplarını Metallica'ları, Mr. Big leri bilmeme sebep Ertan 15 Aralık yağmurlarıyla gitti. Çok kişi yoktuk cenazede. İlkti aramızdan ayrılan, ilk gençlik anılarımdan ilk... Daha geçenlerde bakalım kim önce ölecek diye düşünmüştüm. Ben gitsem nasıl oluru, arkamda bıraktıklarımın görüntülerini kurgulamıştım kafamda... Ne tuhaf...

Amaaann neyse; baki olan bu kubbede baktığın yere, inandığına göre değişir de diyeceğim bak hakikaten "ihmal etmesin iyi insanlar birbirini!"

(Az önce okuduklarınız  Yeşim Cimcoz Yaratıcı Yazarlık Atölyesi" çalışmalarından biri olan "dinlediğiniz şarkının hissettirdikleri" dersinde November Rain şarkısı neticesi ortaya çıktı.)