Tersine Mühendislik-Yazmak için Okumak





Yazı diye gittik hayat çıktı içinden. Hakikaten…
Kurmacaları söküyor, omurgalarına bakıyor sonra tekrar yerine takıyorken kişisel yazı serüvenine dair biriktiriyor sanıyor insan. İlerledikçe ilerledikçe bir bakıyor ki kendilik inşasına, ilkelerine de eklenmiş güzel bir şeyler.
Sarsılmış, değişmiş, dönüşmüş doğru bilinen birtakım kalıplar.
Bunca karşılaşma bile şahaneydi ya öğretmen olduğu yıllarda öğrencisi olamadığıma hayıflandım. Yazsın yazmasın öğrenmeye meyyal, kendi ile meselesi olan herkesin rahle-i tedrisatından geçmesini isterim Beliz hanımın.
Öyle yenilenmiş, öyle güzel hissediyorum ki.
“Kimse dünyada ne kadar vakti kaldığını bilmiyor. Bir bilgi biriktirdim ve onu birilerine emanet etmekten çok hoşlanıyorum.” diyor konuşmasının bir yerinde ve bu emaneti nasıl duru, bir şey demezmiş gibi bırakıyor insanın dimağına.
Kimi eserler için kullanılır ya “sehl-i mümteni” o kabilden…