Sabahın Seherinde,

Nemrut'un akşamında..

Bir zamanların tanrıları

Seyreder gün batımını..


Bir zamanların tanrıları..

Bilirler ki kimseye kalmaz, yürür gider yalan dünya,

bilirler ki kendileri yine de şanslı sayılır,

taşlaşmış bedenlerine rağmen,

"hiç değilse Nemrut'un doruğundayız,güneşle koyunkoyuna,

nice tiran boynu vurulmuş yatarken toprakla koyunkoyuna."

Ki buruk bir acıyla seyrederler bu güzel,kutsal topraklardaki

acılı insanların makus talihlerini,

kötü yönetilişlerini,kötüye gidişleri.

"Biz ki tirandık,zalimdik..

Biz bile bu kadarını akıl edemedik."

Diye de kıskançlıkla karışık öykünürler

kendi aralarında günümüzün tiranlarına..

Bendeben...




Yaşamın, en temelde, bağımsız, kendine yeterli olmaya

çalışmanın süreci olacak; doğumda, tam bağımlıydın;

sonda, ölümde ise, —başarabilirsen— tam bağımsız

olabileceksin. Ama, ikisinin (doğum ile ölümün) arasında, hep bir

gelişme olacak yaşamın : bir 'ilerleme' değil; şu ya da

bu yönde, bir gelişme...


Alıntı mı ben mi yazdım hatırlamıyorum