Mutlaka var, mutlak surette var, hep var... Doğum kadar sahi, gerçek, doğum kadar yoğun. Gelen tatmadan gidemiyor, yok ben kalayım almayayım da diyemiyor, gidiyor mecbur vakti gelen...
Emir’in anneannesinin cenaze namazı kılındı Kzıltoprak Camii'nde bu gün. Emir’in anneannesi... Benim anneannem on iki yaşımın buz şubatında gitti. Emir vardır nereden baksan kırk dokuz-elli...
En çok, annemden bile çok severdi anneannem beni, küçük aklımla inanır, bilirdim, böyleydi. Altmışında mıydı, altmış beşinde mi gittiğinde, hatırlamıyorum. Bilmiyordum ki yaşını(kendi biliyor muydu ki) hâlâ da bilmiyorum. Emir’in anneannesi doksan beşinde gitti. Çekmeden, çektirmeden, torununun çocuğunu öptü, kokladı, kâmını aldı şu yalan dünyanın da gitti. Dilerim; dileyen herkese nasib olsun.
Benimki; anlatılanlara bakılırsa zor yaşadı, hep zor. Kimseye yük olmadı yaşarken, sırtında taşımasına rağmen dünyayı. Ne de burnumda tütüyor şu ara...
Ölüm üzüyor elbet, gidenin yaşı ne olursa olsun. Bir kopuş var neticede, bir daha göremeyiş, koklayamayış , dokunamayış...
Üzüyor evet de; kimi ölüm üzüyor ama acıtmıyor...